سادگی دل را اسیر فکرهای خام داشت

گر نمی بود آرزو تشویش جانکاهی نبود

از ادای ابرویت لطف نگه فهمیده ایم

دل نه امروز از صفا فال صبوحی می زند

ما ز خودداری عبث خون طلبها ربختیم

دل مصفاکردن از بشم به طوف جلوه برد

بی پر و بالی تپش فرسوده پرواز نیست

در نقاب اشکم آخرحسرت دل قطره زد

چون عرق زین نقد ایثاری که آب است از حیا

بس که بیدل بر طبایع حرص شهرت غالب است