شعرگرام - پایگاه شعر و ادب پارسی
غزل شمارهٔ ۷۳۸
بیدل دهلوی
بیدل دهلوی( غزلیات )
123

غزل شمارهٔ ۷۳۸

بیاکه هیچ بهاری به حسرت ما نیست
شکسته رنگی امید بی تماشا نیست
به قدر پر زدن ناله وسعتی داریم
غبارشوق جنون مشرب است صحرا نیست
زما ومن به سکوت ای حباب قانع باش
که غیرضبط نفس نام این معما نیست
غنا مخواه که تمثال هستی امکان
برون آینهٔ احتیاج پیدا نیست
چو موج اگر به شکستی رسی غنیمت دان
درین محیط که جز دست عجز بالا نیست
به هرچه می نگری پرفشان بیرنگی ست
که گفته است جهان آشیان عنقا نیست
اگر ز وهم برآیی چه موج و کو گرداب
جهان به خویش فرو رفته است دریا نیست
حساب هیچکسی تا کجا توان دادن
بقا کدام و چه هستی فنا هم از ما نیست
به آرمیدگی شمع رفته ایم از خویش
دلیل مقصد از سرگذشتگان پا نیست
به هرزه بال میفشان در این چمن بیدل
که هر طرف نگری جز در قفس وا نیست