وحشی صحرای حسن نرگس فتان کیست

سایه زلف که شد سرمه کش چشم شام

حسن بتان اینقدر نیست فریب نظر

صدگل عیشم به دل خنده زد از شوق زخم

آتش دل شد بلند از کف خاکسترم

رنگ بهار خیال می چکد از دیده ام

ناز به خون می تپد در صف مژگان یار

سبحه دل را نشد رشته جمعیتی

دل ز پی اش رفت و من می روم از خویشتن

از مژه تا دامنم مشق ز خود رفتنیست

بیدل اگر لعل او نیست تبسم فروش