عقده چندان نیست اما رشتهٔ ما لاغریست

ای ز آفت بیخبر دل کورهٔ مینا گریست

چشم بگشایید، بسم الله ، اگر تاب آوریست

شش جهت گرد است در راهی که رفتن سرسریست

قلقل مینا هنوز آن قهقهٔ کبک دریست

شیشه تا در جلوه باشد رنگ بر روی پریست

پنبهٔ گوشی که دارد خلق روپوش کریست

خامه چندانی که بر لغزش خرامد مسطریست

چون پر طاووس طومار جنونم محضریست

از محک غافل مباش ای بیخبر رنگم زریست

کز بهارم گر تبسم می دمد خاکستریست

خنده ای دارم که تا گل کردمی باید گریست