آ سمان را هم که می بینی زمین برداشته ست

پای درگل رفته ما را اینچنین برداشته ست

موج در خورد تلاش ، از بحر، چین برداشته ست

دل جهانی را به فریاد حزین برداشته ست

این همه زخمی که موم از انگبین برداشته ست

ناله دارد کوه تا نامم نگین برداشته ست

پشت ابرو هم خم از بار جبین برداشته ست

نخل باغ ناتوانیها همین برداشته ست

نیستی ما را چه مقدار از زمین برداشته ست

دست کوته تا گریبان آستین برداشته ست