روز و شب گرداب را ازموج ، خنجر برگلوست

آرزو در سینه خار است و نگه در دیده موست

باعث آشوب دل ها پیچ و تاب آرزوست

وانچه نتوان ریخت جز در پای خوبان آبروست

آینه بی حسن نتوان یافتن تا ساده روست

در دل سنگ آنچه می بینی شرر در غنچه بوست

چون رگ یاقوت اینجا ریشه درخون نموست

آینه گر خاک کردد با دو عالم روبروست

نقش خویش از لوح هستی گر توان شستن وضوست

آبروی مزرع ما برق استغنای اوست

چاک دامان نگه را بستن مژگان رفوست

باکمال نکته سنجی بیخبر از گفتگوست