صفحهٔ دل بی خط زخم تو فرد باطلست

گر همه حرف حق است آندم که گفتی باطلست

نیست از دست تو بیرون اختیار صید ما

در ره تسلیم ، پر بی خانمان افتاده ایم

بر سبکباران گرانان را بود سبقت محال

پنبهٔ داغ مرا با حرف راحت کار نیست

آب می گردد ز شبنم صبح تا دم می زند

صدق کیشان را فلک در خاک بنشاند چو تیر

هیچکس افسردهٔ زندان جمعیت مباد

هر طرف مژگان گشایی حسرت دل می تپد

در وطن هم صاف طینت را ز غربت چاره نیست

امتیاز حسن و عشق از شوق کامل برده اند

نرم خویان را نباشد چاره از وضع نیاز