شمع خاموش انجمنها در نفس دزدیده است

عکس در آیینه ینهان چون نگه در دیده است

اینقدر هم سوختن بر عجز من نالیده است

ناله ای دارم که جز گوشم کسی نشنیده است

گر زبان درکام باشد راز دل پوشیده است

بر کباب خام سوزم اخگری چسبیده است

اینکه می گویی نفس گردی ز هم پاشیده است

موج صدرنگ از شکست خویش دامن چیده است

بر تحیر ناز دارد هر که ما را دیده است

پیش همت این دو منزل یک ره خوابیده است

بر رخ آیینهٔ ما هم نفس پیچیده است

گرد چندین نقطه یک پرگار ما گردیده است