80
غزل شمارهٔ ۵۸۷
پیری ام پیغامی از رمز سجود آورده است
یک گریبان سوی خاکم سر فرود آورده است
شبهه پیمایی ست تحقیق خطوط ما و من
کلک صنع اینجا سیاهی درنمود آورده است
اندکی می باید از سعی نفس آگه شدن
تا چه دامن آتش ما را به دود آورده است
ذوق شهرت دارم اما از نگونیهای بخت
در نگین نامم هبوطی بی صعود آورده است
زندگی را چون شرر سامان بیداری کجاست
آنقدر چشمی که می باید غنود آورده است
گربه این رنگ است طرح بازی نرّاد دهر
دیرتر از دیرگیرید آنچه زود آورده است
صورت اقبال و ادبار جهان پوشیده نیست
آسمان یک صبح و شامی در وجود آورده است
ماجراکم کن زنیرنگ بد ونیکم مپرس
من عدم بودم عدم چیزی که بود آورده است
گوش پیدا کنید بیدل ازکتاب خامشان
معنیی کز هیچ کس نتوان شنود آورده است