نامه ام چون حیرت آیینه یکسر ساده است

گر فتد بر خاک حرفی بر زبان افتاده است

پیچ و تاب بیخودان هم رنگ موج باده است

خیمه ام چون چرخ بر سرگشتگی استاده است

بی دماغیهای شوقم سر به صحرا داده است

شیشهٔ رنگین حجاب آب و رنگ باده است

گر همه سرمنزل مقصود باشد جاده است

دامن هرکس که می آری به کف سجاده است

یک جهان آیینه ام تا حیرتم رو داده است

الحذر ای مدعی این دود آتش زاده است