هرلب که سخن سنج نباشد لب بام است

تیغی که به زنگار فرورفت نیام است

کار تو هم از پختگی طبع تو خام است

فرداست که پرواز تو فرسودهٔ دام است

با دام و قفس طایر پرریخته رام است

آیینهٔ بخت سیهم درکف شام است

ای سیل دل وبرق نظراین چه خرام است

در حلقهٔ گیسوی تو ذکر خط جام است

اول سبق حاصل زرترک سلام است

جایی که به داغی نتپد دل چه مقام است

محو خودی ای بیخبر افسانه کدام است

کم فرصتی از وصل پرستان چه پیام است