این مستی آسوده ، ندانم ز چه جام است

آمد شد امواج نفس ، مرگ پیام است

بتخانه درین راه چه و کعبه کدام است

زان گل ، می بویی که به مینای مشام است

بر طایر ما بوی گلی پیچش دام است

نور نظر شب پره ها، ظلمت شام است

آن کس که به عالم چو نگین طالب نام است

در مکتب ما صاحب یک مصرع خام است

آسودگی از جادهٔ بسمل دو سه گام است

آن رنگ که نشکست در بن باغ کدام است

تحصیل کمال تو، به یک حرف تمام است