ناله گر بال کشد گردن مینای دل است

ششجهت ، عرض پریشانی اجزای دل است

گره آبله میدان تپشهای دل است

نفس سوخته هم جادهٔ صحرای دل است

زخم پیکان توام چشم تماشای دل است

نفس از ضبط من و ماگهرآرای دل است

صدف گوهر ما زخم طربزای دل است

بیشتر دست نگارین بتان جای دل است

اشک یکسر قدم آبله فرسای دل است

گفت : معذور، که در دامن من ، پای دل است

آنچه در ای شکست آمده مینای دل است

زنگ آیینه ات افسون تمنای دل است