گرباد از شور مجنون آشیان بلبل است

سرو مینا جلوه راکوکوی قمری قلقل است

گرکف دستش خطی دارد رگ برگ گل است

چشمهٔ آیینه را جوهر هجوم سنبل است

غنچه را صد پیرهن بالیدن ازیک فرگل است

دیده باشی این قماش اکثر ستوران را جل است

حسن و عشق اینجا به پا زنجیرو برگردن غل است

کشتی ات گر واژگون گردد در این دل با پل است

سیف خاک من از نقش قدم جام مل است

شاهدگل را همان آشفتن بوکاکل است