نفس بوالهوسان بر دل ر وشن تیغ است

شیشه را سرکشی خویش نشانده ست به خون

منت سایه ی اقبال ز آتش کم نیست

خاک تسلیم به سرکن که درین دش ت هلاک

نتوان از نفس سوختگان ایمن بود

عکس خونی ست فرویخته از پیکر شخص

تا مخالف ز موافق قدمی فامله نیست

کوه از ناله و فریاد نمک آساید

ذوالفقار دگر است آنکه کند قلع امل

کلفت ز ند گی از مرگ بتر می باشد

سطر خونی ز پر افشانی بسمل خواندبم

زین ندامت که به وصلی نرسیدم بیدل