کند یوسف صداگر بوکنی پیراهن ما را

نگهدارد خدا از تنگی چین دامن ما را

که رنگ رفته دارد پاس ازخود رفتن ما را

عنان گیرید این آتش به عالم افکن ما را

میندازید ز آغوش ادب پیراهن ما را

اگر می دید معراج ز پا افتادن ما را

ز شبنم بال ترگردید صبح گلشن ما را

ندید این بیخبر مژگان به هم آوردن ما را

به گاو چرخ نتوان پاک کردن خرمن ما را

که برامواج پوشانده ست گردون جوشن ما را

خم وضع ادب پل کرد دوش وگردن ما را

چراغ چارسومپسند طبع روشن ما را