که جوش آبله ام هر قدم گهر پاش است

برای دیگ هوس خامی طمع آش است

که طبع خلق فضول و زمانه قلاش است

ز چاک سینهٔ ما رازنه فلک فاش است

خیال موی میان تو کلک نقاش است

هجوم موج درین بحر گرد پرخاش است

زپهلوی خس و خاشاک شعله عیاش است

بساط رنگ جهان را شکست فراش است

به خاک نیز، کفن ، خضر راه نباش است

همان به چنگل خود آشیان خفاش است