چمن ز رنگ گل و لاله مستی انگیز است

چو لاله دیدهٔ نرگس ز سرمه لبریز است

هنوز توسن ناز توگرم مهمیز است

هنوز سلسلهٔ موج گل جنون خیز است

هوای وادی امید آتش آمیز است

اگرنه طبع سقیمی چه جای پرهیزاست

چوغنچه تنگ مشومرغ ما سحرخیزاست

که سینه نسخهٔ پرویزن شرربیز است

که شربت لب شیرین به کام پرویزاست

که یاد حلقهٔ فتراک او دلویز است

اگر غلط نکنم بخت تیره شبدیز است

که تیغ شعلهٔ ازخویش رفتنم تیزاست