نسیم گل به خموشی ترانه پرداز است

چگونه بلبل ما بال عیش بگشاید

کجا رویم که سرمنزلی به دست آریم

نهفه نیست پی کاروان حسرت ما

هزار زخم نمابان به سینه می دزدد

مخور فریب که حیرت دلیل آگاهیست

چمن ز وصل توام مژده میدهد امروز

چرا ز جوهر آیینه می رمد عکست

نگاه شوقم و خون می خورم به پردهٔ شرم

خروش طالع شورم جهان گرفت اما

فسردگی نشود دام وحشت رنگم

کد ور ت از دل ما برد خط او بیدل