خوشه خشکی داشت اینجادانه نشکست و نریخت

کهنه خشتی زین ندمتخانه نشکست و نریخت

اینقدرها بسکه یک دندانه نشکست و نریخت

خاک صحرا برسر دیوانه نشکست ونریخت

موی از مجنون به چندین شانه نشکست و نریخت

هیچ کس چون محتسب مستانه نشکست و نریخت

تا قیامت هم پرپروانه نشکست و نریخت

شیشه وصهبای ما بیگانه نشکست و نریخت

پر نشد پیمانه تا پیمانه نشکست ونریخت

آن قدح کز بازی طفلانه نشکست و نریخت

اشک مابیدل به هیچ افسانه نشکست و نریخت