به وصول مقصد عافیت نه دلیل جو نه عصا طلب

ز مراد عالم آب و گل به در جنون زن و واگسل

به کجاست صدر و چه آستان که گذشته ای تو از این و آن

ز سهر اگر همه بگذری ، تو همان به سایه برابری

به فسانهٔ هوس آنقدر مفروش شهرت کر و فر

ز هوای کبر و سر منی همه راست ننگ فروتنی

دل ذره گر همه خون کند، زکم آوری چه فزون کند

کف پای حجله نشین ما، به خیال کرده کمین ما

شده رمز جلوهٔ بی نشان به غبار آینه ات نهان

طلب تو بس بود اینقدرکه ز معنیی ببری اثر

چه خوش آن که ترک سبب کنی بهٔقین رسی وطرب کنی