موج پوشید روی دریا را

نیست بی بال اسم پروازش

عصمت حسن یوسفی زد چاک

می کشد پنبه هرسحرخورشید

جاده هرسوگشاده است آغوش

شعلهٔ دل ز چشم تر ننشست

آگهی می زند چوآیینه

قفل گنج زر است خاموشی

بیدل ار واقفی ز سرّ یقین