به هر جبین که بود سطری ازکتاب حیا

شبی به روی عرقناک او نظرکردم

ز لعل او به خیالم سؤال بوسه گذشت

دمی که ناز به شوخی زند چه خواهدکرد

ز روی یارکسی پردة عرق نشکافت

عرق ز پیکر من شست نقش پیدایی

دگر مخواه ز من ثاب هرزه جولانی

ز خوب جستم و چشمی به خویش نگشودم

به چشم بسثن از انصاف ، نگذری زنهار

ز قطرگی بدر خجلت گهر زده ایم

عرق زطینت ما هیچ کم نشد بیدل