بر قماش پوچ هستی تا به کی وسواسها

شیشهٔ ساعت خبر زساز فرصت می دهد

عبرت آنجاکز مکافات عمل گیرد عیار

اهل دنیا را به نهضت گاه آزادی چه کار

عالمی بالیده است از دستگاه خودسری

تا بود ممکن به وضع خلق باید ساختن

حیرت دیدار با دنیا و عقبا شد طرف

بینوایی چون به سامان جنون پوشیده نیست

شرم می دارد درشتی از ملایم طینتان