به دامن پاکشیدم یافتم آغوش صحرایی

شدم خاک و رساندم دست تا نقش کف پایی

به دیوان تحیر نیست بر هم خورده اجزایی

که جز ضبط نفس اینجا نمی باشد مسیحایی

که دارد هر حیا جامی و هر قطره مینایی

بضاعتها پر افشانی ست کو سودی چه سو دایی

توان بیدار گردیدن اگر برخود زنی پایی

نمی باشد جز افسون سخن پنهان و پیدایی

ندیدم چون گشاد بال مژگان چنگ گیرایی

خرامی تا رساند حیرت آغوش پهنایی

به دامن گردی از خود داشتم افشانده م جایی