به هر جا جلوه گر کردی همان جز دور ننمایی

به این سازست پنهانی ، به این رنگست پیدایی

خیال آیینه دارد لیک بر روی تماشایی

دو عالم سر بهم سوده ست تا مژگان بهم سایی

گداز قطرهٔ من عالمی را کرد دریایی

به آب از سنگ سودا محو شد تمکین خارایی

گلی مست خود آرایی ست یعنی عالم آرایی

چوگردون شش جهت آغوش واکرده ست یکتایی

زمان فرصت آگاهان وصلت نیست فردایی

دل از خود رفتنی دارد که پندارم تو می آیی

جهانی چشم بگشاید تو گر یک بال بگشایی

پر پروانهٔ چندی جنون پرواز عنقایی