مباش سایه صفت مردهٔ تن آسانی

فریب حاصل جمعیتی به مزرع وهم

چو گل مباش هوس غرهٔ فسون طرب

جنون مفلس ما عالمی دگر دارد

خیال ما و منت سخت کلفت انگیز است

به فکر خویش نرفتی و رفت فرصت عمر

اگر امید خراب بنای بی خللی ست

غبار ناشده زین دامگاه رستن نیست

به دیده هر چه کند جلوه از خزان بهار

به داغ کلفت بی رونقی گداخته ایم

به هیچ جیب قبول سر سلامت نیست

به خلوتی که حیا پرور است شوخی حسن

حریف خلوت آن جلوه بودن آسان نیست

ز فرق تا قدمم صرف سجده شد بیدل