ندارد ساز این محفل مخالف پرده آهنگی

از این کهسار مگذر بی ادب کز درد یکرنگی

به غفلت داده ای آرایش ناموس آگاهی

فسردن تا به کی ای بیخبر گردی پر افشان کن

چو شمع خامسوز از نارساییهای اقبالت

غنا پروردهٔ فقرم خوشا سامان خرسندی

جهان حرف افسون مخالف بر نمی دارد

به این جرات تلاش خلق و شوخیهای تدبیرش

سحر گاهی نوای نی به گوشم زد که ای غافل

در تن گلزار آخر از فسون فرصت اندیشی

ز رمز صورت و معنی دل خود جمع کن بیدل