تودست قدرتی ای بیخبرچرا ته سنگی

که تا گشوده ای آغوش شوق کام نهنگی

اگر ز خانه برآیی پر هزار خدنگی

فسرده صد در و دشت از همین یک آبله تنگی

که عشق چشم نبازد به لعبتان فرنگی

حذر که خندهٔ دندان نمای عالم بنگی

کزین ترانه گرانتر ز عطسه های تفنگی

شکسته شیشه و اکنون تو زان شکست ترنگی

درین گذر به ادایی قدم گشا که نه لنگی

سپندوار تو هم در کمین به وهم شلنگی

شتاب تا نگذشته ست از پرتو درنگی

به صیقل آینه رفت و تو همچنان ته زنگی