تو ز خود نرفته بیرون به کجا رسیده باشی

که همان کف غباری به هوا رسیده باشی

سر ناز تا ببالد ته پارسیده باشی

که بزشتی جهانی ز جلا رسیده باشی

تو به وهم خویش دستی به دعا رسیده باشی

که به درد دل رسیدی چو به ما رسیده باشی

تو که سوختند سازت به نوا رسیده باشی

به خم سپهر تا کی می نارسیده باشی

که ز خویش اگر گذشتی همه جا رسیده باشی

که به گوش امتیازی چو صدا رسیده باشی