که ام من از نصیب عالم اظهار مأیوسی

حباب این محیطم مفت دیدنهاست اسرارم

ندانم تیغ قاتل از چه گلشن داده اند آبش

حجاب وصل نتوان یافت جز گرد خیال اینجا

دلی پرداخت از بی پردگیها ساز بیرنگی

ز دیرستان حیرت تشنهٔ دیدار می آیم

کباب لذت خاموشی ام از گفتگو بس کن

شکست آیینهٔ تعمیر چندین جلوه است اینجا

نگردی ای شرار کاغذ از هم مشربان غافل

ز خودگر نگذری باری ز اسباب جهان بگذر

از آن سامان عشرتها که چون گل داشتم بیدل