من و دیوانه خو طفلی که هر جا سر کند بازی

خیال چین ابروی تو هر جا بی نقاب افتد

به توفان خیالت اشک حسرت بسملی دارم

به رویت پیچ و تاب طرهٔ مشکین به آن ماند

در آن محفل که گلچین هوس باشد دم تیغت

بود ننگ شکوه مهر محو ذره گردیدن

دل عاشق به گلگشت چمن حیف ست پردازد

طلب سرمایهٔ عشقی به درس لهو کمتر رو

اگر آیینهٔ عبرت دلیل پیش پا باشد

مزاج خوابناک افسانه را باطل نمی داند

طرب کن گر نشاط وهم هستی زود طی گردد

هوس در طبع تمکین مشربان شوخی نمی داند