به رنگ موج گهر گر پی یک آبله گیری

جز اینقدرکه عدم تا وجود فاصله گیری

به یک قدم سفر آخر چه زاد و راحله گیری

چو زاهد از چه هوس کنج خلوت و چله گیری

تو هم اسیر خودی عبرت از چه سلسله گیری

که بدتر از لگدست آنچه زبن خران صله گیری

چه مردی است که بار زنان حامله گیری

گرفتن در لب به که دامن گله گیری

سزد که یکدلی از روزگار ده دله گیری

فرو بری دو جهان گر عیار حوصله گیری

که از نفس زدنی کوه را به زلزله گیری