ای گشاد و بست مژگانت معمای پری

از تغافل تا نگاهت فرق نتوان یافتن

زین تمیزی چند کز ساز حواست ظاهر است

عالمی را حرف و صوت بی اثر دیوانه کرد

آخر آغوش خیال از خویش خالی کردنست

تا کجا گردد غبار وحشت اسباب ، جمع

ای بهشت آگهی تا کی جنون وهم و ظن

کارگاه حسن تحقیق از تکلف ساده است

آخر از وهم دو رنگی قدر خود نشناختم

سخت محجوب است حسن ، آیینه دار شرم باش

هر کجا زین انجمن یابی سراغ شیشه ای

بیدل از آثار نیرنگ فلک غافل مباش