که پنداری پر طوطی سر از شکر برآورده

به آن رنگی که دارد عارضش کمتر برآورده

به هر مژگان زدن پروانه واری پر بر آورده

تامل تا نفس دزدد سرشکم سر بر آورده

که پروازم چو بوی گل ز بال و پر بر آورده

فلک هم استخوان از پهلوی لاغر برآورده

ضعیفی آه ما را هر نفس بر در برآورده

یتیمی گرد ادبار از دل گوهر برآورده

چو آتش کز شکست رنگ خود بستر برآورده

دل جمعم به رنگ خوشه یک لشکر برآورده

چه سازد طبع انسانی که چرخش خر برآورده

به صد چاک جگر از کیسه مشتی زر برآورده

مروت عمرها شد رخت ازین کشور برآورده

سر بی مغز ما را صاحب افسر برآورده