شور سپند محفل حسرت شنیده رو

زین دود همچو شعله غبار کشیده رو

محمل به دوش آه چو صبحی دمیده رو

خواهی رفیق قافله خواهی جریده رو

ای شبنم بهار تماشا ندیده رو

ضبط نفس کن و قدمی آرمیده رو

خواهی سرت به سقف نیاید خمیده رو

بر روی خود همان نفس خود دیده رو

یک جرعه از قرابهٔ ما هم چشیده رو

گامی در این بساط به پای بریده رو

گو دل به حسرت آب شو و خون ز دیده رو

ای اشک یار می رود اینک دویده رو