نرفت دامن عریان تنی به غارت چین

به آب ، آینه مشکل نمد شود سنگین

هزار آینه دارد حقیقت خود بین

غبار کوچهٔ فکر است معنی رنگین

خوش است پا به رکابی مقیم خانهٔ زین

بساط شوخی عجز از شکست رنگ مچین

بجز غبار تو چیزی نمی دمد ز زمین

بلند رفته ای ای ناله ساعتی بنشین

نشانده ام ز هوس رنگها به زیر نگین

که چون جرس همه جا ناله می کنم به حنین

اگر کند کف پای ترا حنا رنگین