انفعال باطن خاموش دارد بوی خون

کاملان در خاکساری قدر پیدا می کنند

ایمنی از طینت ناراست نتوان داشت چشم

با مراد نیک و بد یکسان نمی گردد فلک

سرمه سا چشمی دو عالم را به جوش آو رده است

اینقدر بر علم و فن مغرور آگاهی مباش

دعوی پیشی مکن کز واپسانت نشمرند

مشت خاک ما که از بی انفعالی بسته سنگ

سرنگونیهای ماه نو دلیل عبرت است

هر که را دیدم توانایی به خاک افکنده بود