که رنگ خامهٔ نقاش هم دامن کشید از من

مقابل شد هزار آیینه و چیزی ندید از من

درین صحرا سیاهی هم نمی گردد سپید از من

جبین چندان که گل کردم عرق کرد و چکید از من

که پیغام وصال او به گوش من رسید از من

قد پیری به طومار هوس ها خط کشید از من

بهاری داشتم اما تأمل گل نچید از من

که هر جا حیرتی گل کرد مژگان آفرید از من

وفا افسانه ها دارد که می باید شنید از من

محبت خواب راحت برد چون خون شهید از من

که هر مژگان زدن چیزی دراین صحرا رمید از من

نفس در موی چینی نقبها زد تا دمید از من