محیط جلوهٔ او موج خیز است از سراب من

به تحقیق چه پردازم که از نیرنگ دانشها

قناعت ساغر حیرت غم و شادی نمی داند

غبارم را تپیدن دارد از ذوق فنا غافل

ندانم با کدامین ذره سنجم هستی خود را

به راحت تهمتی دارم ز احوالم چه می پرسی

به هر بی آبرویی چشمهٔ آیینهٔ یأسم

به غیر از نفی خویش اثبات عشرت مشکل است اینجا

به تدبیر دگر از آب غفلت بر نمی خیزم

به پیری چون سحر رفت از سرم سودای جمعیت

درین محفل ندارد هیچکس خون گرمی الفت

تهی از خود شدن بیدل به بی مغزی کشید آخر