حیا را دستگاه خودپسندیهای طاقت کن

درین بحر آبرویی غیر ضبط خود نمی باشد

ندارد مغز تمکین از خیال می کشی بگذر

به محرومی کشد تا کی گرانخیزی چو مژگانت

حبابت از شکست آغوش دریا می کند انشا

علاج چشم خودبین نیست جز مژگان بهم بستن

به نومیدی دل از زنگ هوسها پاک می گردد

ز مشت خاک غیر از سجده کاری بر نمی آید

دل هر ذره اینجا چون تو جانی در بغل دارد

به احسان ریزش ابر کرم موقع نمی خواهد

در اینجا سعی غواص از صدف وا می کشد گوهر

سبکروحیست بیدل محمل انداز پروازت