ظلمست به تشویش دل اقبال نمودن

جز صفر کم و بیش درین حلقه ندیدم

گرم است ز ساز حشم و زینت افسر

ای شیشهٔ ساعت دلت از گرد خیالات

ما هیچکسان گرمی بازار امیدیم

چون آبله آرایش افسر هوس کیست

فریاد که بردیم ز نامحرمی خلق

شد عمر به پرواز میسر نشد آخر

پیری ز پر افشانی فرصت خبرم کرد

بیدل به نفس آینه پردازی هستی ست