یاد ابروی کجی زد به دل ما ناخن

سعی تردستی منعم چقدر پُر زور است

غنچه ای نیست که اوراق گلش در بر نیست

صورت قد دوتا حل معمای فناست

بی تمیزان همه جا قابل بیرون درند

خودسریها چقدر هرزه تلاش است اینجا

بی حسی بسکه در ین شوره زمین کاشته اند

خلق بیکار ز بس شیفتهٔ سر خاری ست

گره رشته دگر عقدهٔ معنی دگر است

موج این بحر فروماندهٔ وضع گهر است

غافل از نشو و نما نیست کمین آفات

جوهر کارگشایی علم احسانهاست

بیدل از دولت دونان به تغافل بگذر