خوش عشرت است دمبدم از غم گریستن

آنرا که نیست رنگ خلاصی ز چاه طبع

غرق است پای تا به سر اندرمحیط اشک

بنیاد ما ز اشک چو شبنم رود به باد

تاکی به وضع دهر زدن طعنه همچو شمع

بیدل چو اشک نقش قدم زن به روی زر