یک حرف بیش نیست زبان در دهان ما

خالی مباد زین تب گرم استخوان ما

چون شعله برگریز ندارد خزان ما

ای صبر بیش از ازین نکنی امتحان ما

بی ناله می رود جرس کاروان ما

دود سپندگشت سخن در دهان ما

مشکل که مرگ قطع کند داستان ما

آگه نه ایم دست که دارد عنان ما

زه شد به تارچرخ ز سستی کمان ما

بستند چون شراربه سنگ آشیان ما

یعنی به خاک ریخته است آسمان ما

بی مقصد است کوشش اشک روان ما