بی شبهه نیست هستی از بسکه ناتوانیم

نی منزلی معین نی جاده ای مبرهن

تحقیق ما محالست فهمیدن انفعالست

افسانهٔ من و ما نشنیدن است اولی

زین جنسهاکه چون صبح غیر از نفس ندارد

منع عروج مقصد پیچ وخم نفسهاست

قید خیال هستی افسون نارسایی ست

در خاک تیره بوده است هنگامهٔ تعین

تحقیق نارسایان چندین قیاس دارد

یادی ز نقش پاکن بر بیش و کم حیاکن

دردا که جوهر چشم از فهم ما نهان ماند

گلشن هوا ندارد صحرا فضا ندارد

با خود اگر نسازیم بر الفت که نازیم

ار کاف و نون دمیدیم غیر از عدم چه دیدیم

بیدل سراغ عنقا حرفیست بر زبانها