چون سحر در نفس آیینهٔ شبنم داریم

چه توان کرد نصیب از گل آدم داریم

فهم کن اینهمه بهر چه ز خود رم داریم

فرض کردیم کزین داشته ما هم داریم

عشرت هر دو جهان زین دو نفس غم داریم

دامن رفته ز دستی ست که محکم داریم

این هوس به که بر آیینه مسلم داریم

پا و سر چون خط پرگار به یک خم داریم

گنجها برکف دستی است که بر هم داریم

کوشش زخم به سامان چه مرهم داریم

سبحه سان پا به سر آبله ای هم داریم

الفت ، آنگه گله ؟ پیداست حیا کم داریم