عمر وهمی بود قربان خرامش کرده ایم

کز تری های هوس تکلیف جامش کرده ایم

صد نفس شد آب کاین مقدار رامش کرده ایم

شخص فطرت را جنب از احتلامش کرده ایم

آه از فکر ادایی آن چه وامش کرده ایم

تا شفق خورده ست خون ، صبحی که شامش کرده ایم

مشق آزادی ز چشمکهای دامش کرده ایم

در ره او هر چه پیش آمد سلامش کرده ایم

دم نخواهی زدکه ما چیزی پیامش کرده ایم

سرمه گردی دارد و فریاد نامش کرده ایم

بارها چون صبح ما هم سیربامش کرده ایم

از لب خاموش فکر انتقامش کرده ایم