اگردریا نگیرد خرده بر بیش و کم شبنم

صبا بوی سر زلف که می آرد درین گلشن

نزاکت آشنای دل ندارد چاره از حیرت

بقا در عرض شوخیها همان رنگ فنا دارد

هوای وحشت آهنگ در جولانگه امکان

بجز تیغت که بر دارد سر افتادهٔ ما را

به چشم محو گلزارت نگه شوخی نمی داند

غبار عاشقان با عهد خوبان توأمی دارد

تو هم مژگان نبندی تا ابدگر دیده نگشایی

درین گلشن که شخص از شرم پیدایی عرق دارد

طلسم حیرتست آیینه دار شوکت هستی

عرق ریز حنا صد رنگ توفان در بغل دارد

طربها خاک توست آنجاکه دل بی مدعا گردد