برون دل نتوان یافت گرد جولانم

زهی تصرف وحشت که چون پر طاووس

تحیرم ، تپشم ، برق ناله ام ، داغم

حساب کسوتم از دستگاه عجز مپرس

چو دشت دعوی آزادی ام جنون دارد

نداشت خاتم دیگر نگین عافیتی

چو صبح اگر همه پروازم از فلک گذرد

هزار رنگ چو طاووس سوختم اما

نفس متاع سزاوار خودفروشی نیست

تأمل ازگره هستی ام گشود عدم

دماغ نشئهٔ تحقیق اگر رسا گردد

بساط بند تعلق نچیده ام بیدل